یــادگــاری ...

تابحال کسی برام شعر نگفته بود . تازه فهمیدم که شعر رو باید به اهلش تقدیم کرد تا با تارتار وجودش درکش کنه . امید جان یادگاری ای بهم دادی که تابحال نگرفته بودم . 

    هم صدای ساز کهــــنه ام ، من برای تو میــــخونم    

تو رو ای هم بغض خسته ام با خودم خودی میدونم

تویی که خیلی عــزیزی واسه این شاعــــر خسته 

تـو که مـــــهر دلِ پاکت تــوی قـــــلب من نشسته

    من به یــــاد تو میـــــخونم ای عـزیـز خودمونــــی   

میخوام این شعر رو یه روزی تو به یاد من بخونی

پرم از حرفای نابت ، پرم از شعرای تبدار 

مثِ نقشِ برگِ آخر میمونی رو تن دیوار

میونـــــه برگــــای زردِ این روزایِ سرد پاییــــز  

خیِسِ خیسِ سیل بارون تو غروبای غم انگیز

 تک و تنــها بودم اما تو به داد من رسیدی 

دوتا خطِ سرخِ پرنگ روی تنهاییم کشیدی

  منو بردی تا رفـــــاقت ، منو بردی تا ترانه  

منو بردی تا شکفتن تا یه حس شاعرانه 

پرم از حرفای نابت پرم از شعرای تبدار  

مثِ نقشِ برگِ آخر میمونی رو تن دیوار 

امید احمدی . آبان 90