تئـــاتر ، بــازی و بازیگـر

دورد بر همگی ...

دوشب پیش به دعوت یکی از دوستان رفتیم یه تئاتر طنز (امیر ، اکبر ، آنتونی ) تو دهکده المپیک . اسمش تئاتر بود ولی با یه تیر سه نشون زدن بود. هم سالن رقص بود هم سالن کنسرت (اونم ابی) هم صحنه اجرای بازی ... بازیشون حرف نداشت. دیالوگها گاهی هزل و حجو میشد ولی درکل یه نمایش لاله زاری عالی بود. اگه میخوای یه شب دوستداشتنی با رفقا داشته باشین و دل و روده بهم بچسبونین حتما توصیه میکنم برید و نگاه کنی. چندتا تیکه سیاسی تو نمایش بود که من به افتخارشون دست و سوت زدم. 

دیشب هم رفته بودیم سینما. جدا که وضعیت سینمای ایران افتضاحه قابل قیاص با تئاتر نیست. فقط وقتمونو هدر دادیم. یا از فیلمنامه های خارجی کپی رایت میکنن یا از مخ خودشون یه داستان بی سر و ته تراوش میکنن . البته نقطه اوجش بازیه بازیگراشه که مفتش گرونه ...

بعنوان کسی که فیلم زیاد میبینه ، تئاتر زیاد رفته ، گاهی هم دستیار کارگردان تئاتر بوده و از همه مهم تر بعنوان یه مخاطب و تماشاچی آرزو دارم این وضع نابسامان سینمای ایران درست بشه و بجای هر صد سال یکبار ، هر 1-2 سال یکبار یه اضغر فرهادی پیدا بشه.

اما چیزی که جالبه اینکه وقتی یه بازیگر از نقشش میاد بیرون چقدر با خود واقعیش فرق میکنه .

*طنــــز پست*

فرق افتادن ار طبقه ی اول با طبقه ی دهم ، طبقه ی دهم : آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ بوووووف . طبقه ی اول : بوووووف آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ ...

بعضی وقتا دلتون یه چیز میگه و عقلتون یه چیز دیگه . هردوشون غلط کردن شما دقت کن، ببین ولایت فقیه چی میگه !!!

پرمحتواترین وبلاگ این چندهفته بنظرمن . به داشتن هملینکی ای مثل تو افتخار میکنم مسلم جان .